Ultra Beings: O

Onder alle patriarchale structuren bevindt zich een groep ‘ultra beings’ die de corruptie binnen deze systemen hebben herkend en hun fundamenten actief aan het uithollen zijn. Dit roept belangrijke vragen op: wat voor wezens kunnen we zijn en hoe kunnen we voorbij deze structuren leven?

Ultra Beings is een serieel programma dat vrouwen en gender-queer feministische kunstenaars met vergelijkbare/verschillende achtergronden samenbrengt om gezamenlijk een feministische toekomst te visualiseren en duurzame verbindingen op te bouwen. Door de uiteenlopende ervaringen en worstelingen van vrouwen wereldwijd te erkennen, onderstreept het programma het belang van wereldwijde solidariteit en de noodzaak van intersectionele benaderingen van feminisme. De eerste editie van het programma loopt van september tot oktober.

In oktober maakt het programma Ultra Beings: O ruimte voor een nieuwe en veelbelovende samenwerking tussen kunstenaars Leyli Rashidirauf en Yitu Wang.

Leyli en Yitu creëren vanuit een diep belichaamde ervaring en vinden manieren om dit op poëtische en krachtige manieren met het publiek te delen. Ze vonden een tastbare verbinding tussen hun culturen en praktijken in het symbool “O”. In Farsi en Turks wordt dit symbool gebruikt als voornaamwoord voor alle wezens, ongeacht geslacht of soort. In zijn vorm en uitspraak betekent het heelheid door middel van geluid en als een cirkel. 

Leyli is een Iraanse kunstenaar wiens werk zowel diep persoonlijk als universeel toepasbaar is. Vanuit een traditionele schildersachtergrond experimenteert ze met alledaagse voorwerpen en materialen als haar canvas. Thee- en koffiefilters, de botanische boeken die haar ex-man achterliet, tissues en snoeppapiertjes. 

Yitu is een performancekunstenaar uit Sichuan (China). Hun werk is een verkenning van meditatieve staten van zijn. De grensgebieden tussen het bewuste en onderbewuste, waar onze perceptie van ruimte en tijd kan vervormen en een nieuwe betekenis kan krijgen. Via een Aziatisch queer perspectief laten ze zich inspireren door oude Chinese kennis, Daoïsme en Boeddhisme.

In The Carrier Bag Theory of Fiction stelt Ursula K. Le Guin: "[...] science fiction properly conceived, like all serious fiction, however funny, is a way of trying to describe what is in fact going on, what people actually do and feel, how people relate to everyone else in this vast sack, this belly of the universe, this womb of things to be and tomb of things that were, these unending stories." Le Guin benadrukt dat fictie ons helpt onze realiteit en het complexe web van menselijke relaties daarin te begrijpen. Door verbeelding te gebruiken, wil het Ultra Beings-programma dienen als een container, een tas —om te verzamelen, delen, vertellen, verbeelden en collectief te dragen— waardoor onze uitgenodigde kunstenaars zich een feministische toekomst in solidariteit kunnen voorstellen.

'Ultra' is een woord dat vaak wordt gebruikt in de marketing van maandverband om hun superieure functionaliteit te promoten. Paradoxaal genoeg roept ‘ultra beings’ in de overheersende mannelijke verbeelding vaak beelden op van superhelden. Zoals Le Guin opmerkte: “[...] the hero does not look well in this bag. He needs a stage or a pedestal or a pinnacle. You put him in a bag and he looks like a rabbit, like a potato.” Hoe kunnen we heldencentrische verhalen ontmantelen als we het over ‘ultra’ hebben? Wat betekent ‘ultra’ in een context die normativiteit en establishment overstijgt?