Sean Rowe weet zijn publiek te ontroeren met zijn beeldende, indringende en verdrietige teksten, met een begeleiding op de gitaar die veelal sober en zacht klinkt. De charismatsiche bebaarde troubadour haalt zijn inspiratie uit soul en blues, met invloeden van Wilson Pickett en John Lee Hooker.
Sean Rowe valt meteen op tussen collega singer-songwriters met zijn warme, soulvolle baritonstem, ergens tussen The Nationals’ Matt Berninger Tindersticks’ Stuart Staples en 16horsepowers’ David Eugene Edwards in. Soms komt de inspiratie weer uit onverwachte hoek: Neil Diamond, Barry White en Van Morrison-school. Rowe is zeker niet het type songwriter die met gitaar op schoot schuchter de koffiehuisjes en kroegjes afreist. Met een groot kloppend hart en natuurlijke, ietwat droogkomische charme weet Sean Rowe niet alleen te ontroeren, maar vooral ook te entertainen.