“Een stem die los wil breken”
Een gelaagde stem met een heesheid als troef, een eigenzinnig klassiek voorkomen, en noir getinte chansons vanuit het kwetsbare, vrouwelijke perspectief. De muziek van Djoeke Boomsma ligt in het verlengde van Edith Piaf, soms ondersteund met alleen piano, soms door donkere instrumentatie, á la Portishead. Djoeke schijnt nieuw licht op een ouder genre.