Als Lidija Zelović op haar 22ste de oorlog in Bosnië-Herzegovina ontvlucht, weet ze nog niet dat ze daarmee ‘vluchteling’ wordt. En dat haar leven daarmee gekenmerkt wordt door pendelen tussen haar geboorteplaats en Amsterdam, tussen vroeger en nu, tussen Lidija zijn en als vreemdeling gezien worden. Met de combinatie van dagboekfragmenten, journaalbeelden en ander archiefmateriaal geeft Zelović een zeer persoonlijk inkijkje in haar leven.